Cijena: 10,10 EUR (06.10.2010.)
Scusi Buonsangue, ali ponestalo je Pietromarina u Enoteci Bulzoni pa sam pristao na „običan“ Bianco di Caselle znajući da će otići „usput“ i prije povratka iz Rima. Yep, Rim je uzrok do sada najduljem periodu bez objave novog dojma koliko pamtim, a ovaj je numero 200 BTW 😉
Tako da neću biti u prilici probati jedno od najboljih bijelih vina Italije, a to znači i šire. Utopio sam zato tugu u također Etna Bianco vinu prastarog trsja sorte Carricante visoko pod vulkanom.
Lud nos…. luuuuuud, lud! Nadao sam se tako nekom aromatskom unikatu i eto ga. Nakon dugo vremena nedostaje mi riječi da pokušam opisati specifičnu mineralnost i čudnovatu voćnost. Možda gorko slatki kompot dinja s vegetalnim nijansama, prodoran nos poput isparina benzina, ne napadno intenzivan već baš prodoran, izravan, čvrst.
Na nepcu nešto drugačije, lagano i pitko uz resku svježinu, ali dobru strukturu i ozbiljnu baršunastu teksturu. Svakako odlično uravnoteženo, ali ono što ga čini posebnim je aromatska specifičnost koja nije na prvu loptu. Slatkoća i slanost izmjenjuju se, ustupaju mjesto kiselinama, a prava mineralna aromatičnost ostaje za finiš i čak retrookus.
E prodotto con uve di Carricante provinienti da vigneti coltivati ad alberello su terreni vulcanici a circa 900m. slm. Le uve, raccolte nella seconda decade di ottobre, vengono vinificate in bianco con pressatura soffice dei grappoli. La fermentazione si svolge lentamente adu na temperatura di 20-22˚C in serbatoio di acciaio inox. La temperatura di degustazione e di 10-12˚C. Si abbiana con piatti a base di pesce.
Dnevnik vinopije 
Kae ovo?! Mislim, bas nesto gledam, pa si mislim… Belje, Istravino, Telish, Bobnjar, Krauthaker, pa onda – ovo. Steta je, brate, steta, taman te bilo krenulo, hi hi.
Uzgred, cestitam ti na signifikantnom jubileju! Da se izrazim poput neiskrene cestitke pobjedniku upravo porazhenog kandidata na izborima za precednika opcine: “You couldn’t have picked a better wine!”, hi hi.
Slobodno se naslađuj. BTW, nije bilo niti Nerojblea ali zato upravo uživam u nepretencioznom, ali odličnom Rossojbleu. FdA čeka svoj trenutak kao i you know what 😉
Ali ona trattoria Danilo mi je fakat otkriće…
To ti je ok. Nerojb je malo crvsce strukture, malo gusci, i malo primarniji, pa sam preporucio to, a ne Rossojb zbog nekakve “reprezentativnosti”, ili sta vec… Ali, iskreno, meni je Rossojb jednako dobar, ako ne i drazhi, ali mislim da je ionako najvaznija “lekcija” svih tih vina odnos izmedju cijene i kvalitete koji se, iz perpspektive hrvatskog vina i trzista, nekome sasvim opravdano moze uciniti potpuno frapantnim. Mislim da te FdA nece razocarati: kao sto sam ti uostalom vec napomenuo, nisam najveci talent za tu sortu, ali mislim da je Clelijin uradak totalna manga i svakako bar jedan od dva-tri najbolja primjerka sorte (ako ne i najbolji).
P.S. Partije Carricantea koje se koriste za Caselle nisu tako drevne ko one koje se koriste za Pietramarinu, ali svejedno, opcenito govoreci, spadaju debelo u kategoriju “vieilles vignes” (cini mi se da se konkretno kod Caselle radi o materijalu oko 40 g starosti, ali pisem napamet i po sjecanju, pa bi tocan podatak trebalo provjeriti). Neobicni intenzitet ovog vina je doista dobrim djelom i izravni rezultat upravo toga. A to je, kao, “entry-level” vino, pa sad ti reci…